ละจุดสีแดงแจ้งเตือนน้อง ว่าพื้นที่ความเสียใจมันเต็มแล้วให้พอก่อน
ลมหายใจกะเริ่มอ่อน แฮงบ่มีสิลุกสู้ อาการแย่ให้ระวัง
กะย่อนว่าเจ็บเพื่อเธอดอกบ่ยั้ง ถืกซ้ำตื่มความผิดหวัง
มอบความฮักให้เธอตอบแทนมาแต่ละครั้งบ่ยังแล้ว
บ่อนสิเอาใจเฮาน้อ น้องพอแล้ว
น้องสิฝืนแม่นฮู้ว่าก้าวต่อไปน้องสิบ่มีไผเดียวดายบนทางเหว่ว้า
สิเจ็บเองดอกถ้าหากพายุความเหงาพัดมา
สิเช็ดเองดอกน้ำตาถ้าสมมุติว่ามันไหลบ่เซา
จบเสียทีเจ็บคราวนี้น้องสิจดจำอ้ายมาซางใจดำสอนวิชารวมเศร้า
ปิดเทอมหัวใจไม่อาจยืนนิ่งท่ามกลางเรื่องราว
พื้นที่รองรับความเศร้าดีลีทชัดดาวคือคอมบ่ได้
บทสุดท้ายบ่มีความหมายสลายล้มทุกอย่าง
สิเซาเจ็บเพื่อเจ้าพอแล้วสิบ่ทน
ตั้งแต่ต้นหม่นอยู่กับความเจ็บ
เก็บสะสมกะย่อนว่าหลงมักแฮงบัดแฮ่งเทียวมาต้ม
สมแต่เจ็บกะฝืนลืมบ่ได้ หลูโตนหน้ากันบ่
เจ้ามีแฮงซั่นบ้อยามเห็นน้องเป็นทุกใจ
บอกเอาไว้ว่าน้องยังฮักอ้ายอยู่เสมอ
แต่ต้องขอโทษเด้อที่น้องเลือกลาปัญหามื่อนี้
การ์ดใจใกล้เสื่อมย่อนถูกบันทึกด้วยการย่ำยี
จนล้นเมมโมรี่ บ่เหลือพื้นที่สิฮองน้ำตา
ฝืนคำฟ้าว่าสิเอาความดีมาแลกความฮัก
เบิ่ดหน้าตักทุ่มเทให้เจ้า ให้เจ้าสุดท้ายกะบ่สน
ตัดสินใจเลือกเดินจากไปในวันนี้
ไม่มีอีกแล้วคนดีคนที่มันยอมใจเธอทุกหน
สิอดเอาแม่นน้องยังฮักเพียงเจ้าหน้ามนต์
หมดแล้วความอดทนกลับมาเป็นคนเลิกกินแล้วหญ้า
น้ำตาที่เคยไหลนำเจ้า
ความหวังที่เพพังย่อนเจ้ารวมเหงาเจ้าบันทึกใส่
เหลือพื้นที่พอให้หายใจได้สมควรแล้วสิบ่ทน
ขอลาทีกับฮักรวมเศร้า เลิกกับเจ้าจั่งแม่นเฮ็ดถืกต้อง
การ์ดสำรองหัวใจเตรียมไว้ เพื่อมอบฮักใหม่ให้คนนั้น
ที่พร้อมฮักกันบ่ตั๋วน้อง บ่ตั๋วน้อง